Tröst

Jeg støtter meg med en hånd på ryggen hans, klatrer av mopeden. Vi har egentlig snakket ferdig, det er den siste kvelden,
og jeg er sliten av å snakke, tenke, grue meg til å reise.
Vi står og venter på de andre.

Og det er mygg rundt beina våre, men vi ser opp, det er ingen skyer. Vi finner Karlsvogna. Jeg peker på Kassiopeia.
Kan du många stjärnbilder? spør han. Jeg kunne det før, svarer jeg. Da jeg var liten, jeg likte historiene.

Han gir meg en slags blanding av sidelengs klem og klapp på skulderen. Men du är jo intresserad av en hel massa saker.
Du har jo åtminstone det.